یکی از این موارد خودکشی و خودسوزی است. در تازه ترین مورد، بر اساس گزارش ها، یکی از اعضای مجاهدین خلق به نام «شهرام محسنی» یکشنبه هفته گذشته خود را آتش زد و به سوختگی شدیدی در پا و پشتش دچار شد اما با دخالت یکی از دوستانش از مرگ نجات یافت .

قبل از این نیز موارد متعددی از خودکشی اعضای مجاهدین خلق در پادگان اشرف گزارش شده بود. تنها در فاصله 29 تیرماه 91 تا نهم مرداد ماه دو مورد خودکشی در پادگان اشرف گزارش شد. در یکی از این موارد  فردی به نام شمس الله محمدی در اردوگاه اشرف اقدام به خودکشی کرد.

خودکشی و خودسوزی در فرقه مجاهدین خلق سابقه طولانی دارد. هنگامی که فرقه مجاهدین خلق با حمایت همه جانبه صدام حسین نیروهای عملیاتی اش را برای انجام اقدامات تروریستی وارد خاک کشور می کرد به نیروهایش تاکید کرده بود که در صورت احتمال دستگیری با خوردن قرص های سیانور که معمولا در زیر زبان آن را جاساسازی می کردند دست به خودکشی بزنند .

موسسه رند در گزارش خود با اشاره به این موضوع می نویسد: سازمان مجاهدین خلق خودکشی را تحسین میکند .....تا قبل از متمرکز شدن آنان در سال 2003، تمامی اعضای سازمان مجاهدین خلق قرص سیانور در یک جلد چرمی که بدور گردن خود می بستند به همراه داشتند. به تروریست های سازمان مجاهدین خلق دستور داده شده بود تا سیانور خود را اگر در جریان مأموریت دستگیر شدند ببلعند

این نوع خودکشی ها یک نوع تاکتیک تلقی می شد که مانع از لو رفتن اطلاعات داخلی سازمان می شد اما موسسه رند در گزارش خود از آن به عنوان یکی از آموزه های فرقه ای مجاهدین خلق یاد می کند .

بعد از مدتی خودکشی های تاکتیکی عوامل تروریستی مجاهدین خلق با خودسوزی های ژوئن 2003 میلادی ابعاد جدیدی به خود گرفت. در جریان این خودسوزی ها در اعتراض به دستگیری مریم رجوی در فرانسه، به دستور عوامل فرقه، ده نفر از اعضا خود را در پاریس و در مقابل سفارت خانه های فرانسه در کشورهای مختلف اروپایی به آتش زدند. یکی از آنان دختری بیست و شش ساله به نام ندا حسنی بود که در نتیجه خودسوزی جان باخت.

این نوع خودکشی ها نیز آمرانه و در راستای خواسته های فرقه ای مجاهدین خلق بود. اما شکل خودکشی به صورت خودسوزی که با هدف جلب توجه دولتمردان فرانسه و واداشتن آنها به خواسته های رهبران فرقه مجاهدین خلق بود بیانگر این واقعیت بود که آنها برای تحقق خواسته هایشان حاضرند اعضا را به اشکال مختلف  و لو خودسوزی وادار به خودکشی کرده و به کام مرگ بفرستند. این در حالی است که مریم رجوی به اتهام پولشویی و تدارک حملات تروریستی به 13 سفارت ایران در خارج از کشور دستگیر شده و باید به خاطر این اتهامات محاکمه می شد. بی شک بهترین راه برای دفاع از وی از سوی فرقه از طریق مجاری قانونی بود نه اینکه ده نفر از اعضا را به شعله های آتش بسپرند.

سال ها بعد از این واقعه هنوز هم خبر خودسوزی اعضای فرقه تروریستی مجاهدین خلق خبر ساز می شود. اما این بار، خودسوزی و خودکشی ها تاکتیک نیست بلکه نتیجه به بن رسیدن است. راههای خروج از فرقه را رهبران ممنوع کرده اند. بر اساس گزارش رند" یک تعداد از اعضای سازمان مجاهدین خلق نیز بخاطر اینکه از خروج آنان از سازمان جلوگیری میشد اقدام به خودسوزی کردند. علاوه بر این اعضای فرقه مجاهدین خلق به این نتیجه رسیده اند که با عضویت در این فرقه تنها عمر خود را به بطالت گذرانده اند.

در حقیقت ساکنان کمپ لیبرتی که بیش از بیست و شش سال از بهرین سال های عمر خود را تحت آموزه های فرقه ای در پادگان اشرف گذرانده و در طول این مدت از ابتدایی ترین حقوق اولیه خود که ساده ترین آن تماس با خانوده هایشان است محروم بوده اند دچار بیماریهای روانی از قبیل افسردگی شدید شده و اکنون که بعد از این همه مشقت، به پوچی وعده های رهبران فرقه پی برده و  عمر خود را بر باد رفته می بینند و در همین حال امکان خروج از ساختار فرقه برای آنها وجود ندارد، دست به خودکشی می زنند.

در چنین شرایطی به نظر می رسد لازم است نهادهای حقوق بشری با اعمال فشار بر رهبران فرقه شرایط آزادی و رهایی سه هزار و چهار صد نفر از ساکنان کمپ لیبرتی که حدود هزار نفر از آنها را زنان تشکل می دهند، فراهم کنند. رهبران فرقه از این هراس دارند با جدا شدن این افراد تشکیلات فرقه ایشان از هم بپاشد اما رسالت نهادهای حقوق بشر ی ایجاب می کند با هدف رهایی این دسته از قربانیان فرقه رجوی افکار عمومی را درگیر کرده و با اعمال فشار بر دولت های حامی این فرقه  آنها را وادار کنند با توجه وضعیت این افراد به عنوان قسم دیگری از قربانیان مجاهدین خلق برای نجات و رهایی آنها کاری صورت دهند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: